Vissjasskoret som fem fine songar for oss, mellom anna ein rå versjon av "Kjerringa med staven".
Lektor Helge Dale Selsås heldt eit interessant og friskt føredrag om særskriving (best kjent som orddelingsfeil). Tilhøyrarane lo godt av klassiske konstruksjonar som "sukker biter" og "ananas ringer", og ikkje minst av dei meir avanserte "bruk og kast kulturen", "ekte hånd lagde lefser" og "frank furter". Me drøfte tenkjelege årsaker til fenomenet og kva fylgjer slik språkbruk har for kommunikasjonen. Me forstår jo kva som er meint, men avsendaren vert vel ikkje teken alvorleg når han skriv slik?